Beagle – rasa psów

Psy rasy Beagle – rys historyczny rasy
Beagle są dość starą rasą, bytujące już na świecie od XVI wieku, w Anglii, zajmujące się tropieniem i łapaniem różnego rodzaju zwierzyny. Przyjmuje się jednak, że beagle istniały już w czasach starożytności. Zaś wtedy rzymianie przywieźli je na tereny Anglii i Francji. Rasa beaglów najprawdopodobniej przypuszcza się, że powstała z krzyżówki francuskich psów gończych harrierów z terrierami. Beagle zaliczają się do kategorii małych psów gończych, posokowców oraz tropowców. Były one jeszcze mniejsze, niż współczesne osobniki rasy beagli. Nazwa rasy mogła się wziąć od celtyckiego terminu beag, który oznacza mały lub francuskiego begueule, który oznacza otwarte gardło. Klub miłośników beagle powstał w Zjednoczonym Królestwie w 1895 roku. Po kilku latach psy również zaczęły być w USA. Do dzisiaj czynnie wykorzystywany jest do polowań w sforach. Wiek XX to okres, gdy beagle rozprzestrzeniały się na terenie całego świata, zyskując ogromną popularność.
Charakterystyka i właściwości rasy
Pochodzenie: Wielka Brytania
Długość życia: 12-15lat
Wysokość w kłębie: Samiec 36-41cm Samica 33-38cm
Waga: Samiec 10-11kg Samica 9-10kg
Szata, którą posiadają beagle jest raczej krótka i przylegająca. Najczęściej spotykanym typem umaszczenia u beagli jest tricolor ( białe tło, pokryte dużymi czarnymi i jasnobrązowymi łatami ) jednak dozwlone są również wszystkie barwy odpowiednie dla psów gończych , ale również coraz częściej można zobaczyć umaszczenie bicolor ( podpalane i białe ), a także zajęcze – hare pied ( jednolicie białe, borsucze, czarno-białe, cytrynowo-białe, czerwono-białe oraz błękitne). Możliwe umaszczenie, ale występujące rzadko jest cętkowane, czyli inaczej mottle. Są to psy niewielkie, wypełnione niesamowitymi pokładami energii i wigoru. Ta rasa zaliczana jest do psów myśliwskich, które za pomocą niesamowitego węchu tropiły różnego rodzaju zwierzynę, przeważnie były to zające oraz lisy. Beagle, jest rasą psów niesamowicie towarzyską. Te psy potrzebuja bliskiej relacji z człowiekiem, żeby nawiązać głębokie porozumienie. Do obcych potrafią podejść z rezerwą, ale stosunkowo łatwo jest je do siebie przekonać. Nadają się idealnie do domów pełnych ludzi. Są to zdecydowanie psy stadne, które są podatne na tzw. lęk separacyjny. Jeżeli chodzi o relację z innymi psami, czy zwierzętami to są one poprawne. Beagle raczej nie należą do psów posłusznych, tą ceche lepiej spróbować wypracować od początku życia psa.
Ciekawostki o Beaglach
– Rasa beaglów obok bloodhounda oraz basseta, jest w posiadaniu najlepiej rozwiniętego zmysłu węchu spośród wszystkich ras.
– Beagle lepiej wyczuwają zapachy z podłoża, niż z powietrza, dlatego nie biorą udziału w poszukiwaniach ratowniczych w górach, na rzecz psów, które oprócz zmysłu węchu angażują również oczy.
– 2000 lat istnieją psy w typie rasy Beagle.
Przypadłości chorobowe
Choroby genetyczne z, którymi mogą mieć do czynienia psy rasy beagle to padaczka, dziedziczne schorzenia oczu, zaburzenia tarczycy, które potrafią doprowadzić do karłowatości, rzadziej występują dysplazje, oraz zapalenia stawów o podłożu immunologicznym. Niebezpieczne dla beagla tzw. kichanie wsteczne, brzmiące jakby pies się dławił i chciał złapać oddech. Skąd się to bierze jeszcze nie jest ustalone, ale od razu trzeba udać się do weterynarza. Beagle w wieku szczenięcym zmagają się często z chorobą trzeciej powieki, niedopilnowana może przynieść za sobą syndrom suchego oka. Zwisające, długie uszy tej rasy bardziej narażone są na różnego rodzaju problemy z grzybicami oraz infekcjami bakteryjnymi występującymi w nich. Rasa polująca, podatna na różnorakie urazy. Osobniki przebywające aktywnie na powietrzu trzeba sprawdzać pod kątem pasożytów takich jak kleszcze, tasiemce, pchły itp. Trzeba pamiętać o regularnym odrobaczaniu psa.
Wskazówki pielęgnacyjne
Istotną sprawą jest staranna pielęgnacja psa, która powinna odbywać się systematycznie. Beagle nie są psami bardzo wymagającymi, jeżeli chodzi o kwestię pielęgnacji. Trzeba regularnie pozbywać się martwego podszerstka wyczesując psa raz, czy dwa razy na tydzień. Od początku życia beagla trzeba pomyśleć nad przyzwyczajaniem psa do różnych zabiegów, które w późniejszym okresie będą przy nim wykonywane. Czyszczenie uszu, czy dbanie o zęby. Będzie nam prościej zrobić coś przy psie, a temu będzie łatwiej być przy tym spokojny. Te czynności staną się dla niego codziennością. Ta rasa narażona jest na problemy z nadwagą. Są one dziedziczne, dlatego rolą właściciela jest zorganizowanie odpowiedniej ilości czasu spędzonego aktywnie przez psa, oraz dobrze ułożonej diety. Beagle nie należą do najłatwiejszych psów do tresury, ale nie jest to rzeczą niemożliwą. Niewybiegane, znudzone osobniki, które nie mają wyznaczonych zadań do zrobienia, przygotowanych odpowiednich ćwiczeń, mogą sprawiać wiele problemów. Mogą niszczyć w mieszkaniu gryząc meble, na smyczy ciągnąć, gryźć obuwie, kraść różne rzeczy prowokując tym samym gonitwę za nim, która sprawia mu wiele radości. Żeby uniknąć tego typu problemów trzeba zadbać, żeby pies miał ćwiczenia do wykonania podczas spaceru. Za dobrze wykonaną czynność, pies powinien być nagradzany jakimś smakołykiem, plus do tego dobrym słowem, żeby czuł się doceniony i miał motywację. Ze względu na to, że beagle to psy myśliwskie i mają mocno wyczulony instynkt myśliwski, powinny mieć organizowane również zajęcia polegające na tropieniu ukrytego przedmiotu. Jeśli pies rasy beagl trafi na dobrego i odpowiedzialnego właściciela, wszystko powinno się jak najlepiej ułożyć.