Rys historyczny rasy norweski leśny

Koty rasy norweskich leśnych są przedstawicielami naturalnie wyhodowanych ras. Czyli krótko tłumacząc, nie powstały one w efekcie przeprowadzanych jakichkolwiek krzyżówek innych kotów, tylko zostały ukształtowane całkowicie przez naturę. Rasa ta pochodzenia jest skandynawskiego. Jak sama nazwa wskazuje, mowa tu o Norwegii. Istnieją dane, które mówią, że przodkowie leśnych przybyli do Norwegii za sprawą Wikingów, co miało miejsce mniej więcej w 1000 roku. Koty te podobno wykorzystywane były w celach pozbycia się różnego rodzaju gryzoni na statkach wikingów. Zamieszkiwały również lasy, a w późniejszych czasach zaczęto wykorzystywać je także w gospodarstwach. Odnotowano w wieku XVI osobniki, które opisem bardzo przypominały koty norweskie leśne, nie tylko pod względem wyglądu, ale również zachowania. Ewolucja naturalna rasy, sprawiła, że w 1930 roku koty te zostały oficjalnie nazwane. Gdy wybuchła wojna rasa była krzyżowana ze zdziczałymi kotami domowymi i z tego powodu była na skraju wymarcia. Na szczęście po wojnie wszystko udało się odtworzyć. Większą popularnością zaś zaczęły się cieszyć mniej więcej w ok 1970 roku. Koty norweskie leśne są niesamowicie przystosowane do życia w chłodnym klimacie. Gęste dwuwarstwowe futro w, którego skład wchodzi warstwa włosów okrywowych oraz warstwa grubego podszerstka. Futro norwegów jest nieprzemakalne, dlatego świetnie spełnia wszelkie funkcje ochronne zwierzaków. Nie tylko to świadczy o idealnym przystosowaniu do ciężkich warunków, mianowicie między palcami norwegów można spostrzec kępki włosów, które mają za zadanie izolację, chroniąc przed zimnem idącym spod podłoża. Tworzą się dzięki temu tak, jakby łapy śnieżne.

Charakterystyka i właściwości rasy kotów norweskich leśnych

Pochodzenie: Norwegia

Długość życia: 14-16 lat

Wysokość w kłębie: 40-45cm

Waga: koty 6-10kg kotki 4-5kg

Koty norweskie leśne uważane są za bardzo podobne do kotów typu maine coon. Duże, silne koty, które cieszą się radosnym usposobieniem. Posiadają one długą, gęstą szatę, która prezentuje się wyjątkowo pięknie. Wyglądem przypominają niewątpliwie rysie, które swe uszy mają zakończone charakterystycznymi pędzelkami. Koty te również szczycą się swoim gęstym, puchatym ogonem. Umaszczenie, w których mogą występować jest dopuszczane w każdym kolorze, wliczając w to barwę białą. Nie uznaje się jedynie w tej rasie znaczeń punktowych, a także kolorów takich jak lila, cynamonowy, płowy, czy czekoladowy, jeżeli osobniki te mają brać udział w wystawach jest to wykluczone. Wyjątkowo bystre zwierzęta, które chętnie uczą się nowych sztuczek. Jeżeli chodzi o kwestie stosunków z innymi kotami, nawet z innymi gatunkami to są one bardzo tolerancyjne i nie mają raczej z tym problemów, chociaż różnie może być.Trzeba pamiętać, że to koty, w których może się obudzić instynkt łowiecki, który jest w nich czasami głęboko uśpiony i w takim wypadku trzymanie mniejszych stworzeń np. gryzoni , czy chomików może się różnie skończyć, ponieważ norweg może sobie urządzać małe polowania. Koty nie są w stanie w sobie zahamować pewnych naturalnych instynktów i pewności, że się nigdy w nich nie obudzą mieć nie możemy. Są to koty niesamowite pod tym względem, że da się je nauczyć wyprowadzać na spacery. Potrafią również żyć w zamkniętym domu, ale jednak dobrze jest im zapewnić dostęp do świeżego powietrza.

Ciekawostki

– Nordyckie legendy głoszą, że istniały koty, które potrafiły się wspinać po skalnych ścianach. Koty te nazywane były Skogkatt. Według autorki wielu książek rozprawiających o kotach Clarie Bessent koty te były wzorowane na przodkach kota norweskiego leśnego.

– Koty norweskie leśne cieszą się nawet największą popularnością na terenach Norwegii i Szwecji.

Przypadłości chorobowe

Osobniki norweskie leśne są duże, dlatego często potrafią się borykać z problemami sercowymi, a konkretniej z kardiomiopatią przerostową. Jest to choroba dziedziczna, na którą cierpią również inne rasy. Również spotyka się dolegliwości kostne, takie jak dysplazja stawu biodrowego, problemy z nerkami, czy problemy okulistyczne.

Wskazówki pielęgnacyjne

Norweskie koty to osobniki długowłose, które powinny być systematycznie czesane. Dokładna pielęgnacja pozwala uniknąć sytuacji, że włos kota się skołtuni. Koty tej rasy należą do zwierząt czystych, więc ogólnie dbanie o nie nie należy do zajęć, które pochłaniają wiele czasu. Raz na jakiś czas zaleca się kąpanie norwegów, do którego potrzebne będzie użycie odpowiednio dobranych szamponów dla kota, na pewno nie używa się do tego szamponów dla ludzi. Podstawą czynnością jest również doglądanie uszu kocich i ich staranna higiena, kontrolowanie oczu, w których lubi zbierać się różnego rodzaju wydzielina i w tym wypadku zaleca się usunięcie jej wacikiem nasączonym ciepłą przegotowaną wodą oraz trzeba zwracać szczególną uwagę na stan pazurków kota, które trzeba regularnie podcinać. Koty, warto od wczesnego życia nauczyć tego, że coś się przy nich robi żeby w późniejszym czasie nie reagowały strachem i wyrywaniem się. Brak obcinania i możliwości na stępienie pazurków powoduje, że koty radzą sobie na swój sposób, ale wtedy trzeba się liczyć z tym, że nasze meble nie będą wyglądały tak jak wcześniej. Norwegi nie lubią samotności, dlatego właściciel takiego osobnika powinien zawczasu pomyśleć nad kocim towarzyszem dla niego. Pamiętaj tylko, że najlepiej, gdy do takiej decyzji dojdziesz odpowiednio szybko, gdy pierwszy osobnik jest jeszcze młody i łatwiej mu będzie zaprzyjaźnić się z drugim kotem, którego z czasem mógłby traktować jak konkurencje.