Kot perski – Pers rys historyczny rasy

Rasa kotów perskich należy do jednej z najstarszej bytującej na świecie. Fakt jest taki, że pochodzenie persów nie jest tak naprawdę jednoznacznie ustalone. Prawdopodobnie tereny, z których się wywodzą przedstawiciele tej rasy to Iran, dawna Persja. Odmiana persów o długim włosie prawdopodobnie powstała na skutek mutacji genetycznej. Różnica między persami żyjącymi na początku swojego bytowania, a tymi, które można dzisiaj zobaczyć jest widoczna gołym okiem. Najbardziej widać to po ich wyglądzie. Wystarczy spojrzeć na to jak zmienił się wygląd pyszczka persów. Selektywna hodowla rasy, która miała miejsce przez laty spowodowała, że rasa się zmieniła, ale niekoniecznie miało to korzystny efekt, jeżeli chodzi o zdrowie kotów. Przez swoją piękną prezencję koty perskie szybko zyskały popularność. Wszelkie salony stanęły przed nimi otworem. W Londynie, w Crystal Palace miała miejsce pierwsza na skale światową wystawa kotów, gdzie między innymi na niej zadebiutował kot perski. Odbywało się to w 1871 roku. W Wielkiej Brytanii królowa Wiktoria postanowiła rozwinąć bardziej hodowlę persów i była pomysłodawczynią pierwszej linii hodowlanej w tamtym Kraju. Tak bardzo spodobała się jej ta rasa. W roku 1890 zaczął działać pierwszy klub, który gromadził brytyjskich miłośników rasy kotów perskich. W Polsce również miało takie wydarzenie miejsce, ale dużo później, przed II Wojną Światową. Niestety wojna sprawiła, że wiele ras, nie tylko przedstawiciele persów było zagrożonych. Na całe szczęście udało się po wojnie małymi kroczkami sprawić, że rasę odbudowano i do dzisiaj możemy się cieszyć obecnością tak wspaniałej rasy.

Charakterystyka i właściwości

Pochodzenie: Iran – dawna Persja

Długość życia: 11 – 13 lat

Wysokość w kłębie: 25 – 38cm

Waga: 3 – 4,5kg

Koty perskie są kotami średniej wielkości, o krępej budowie ciała. Posiadają one futro długie, które jest bardzo gęste i przyjemne w dotyku. Umaszczenia, w których można spotkać persy są niezliczone. Wachlarz kolorystyczny kotów jest naprawdę bogaty. Spotkać można osobniki tej rasy w takich kolorach jak m.in.: błękitny, rudy, kremowy, srebrny, złoty, czy szynszylowy. W każdym umaszczeniu, które jest w posiadaniu persa można zauważyć pręgi, łaty, bicoulor, coulorpoint, a także podpalenia. Podobno wyróżnia się aż około 150 odcieni, w których prezentować się może pers. Rasa tych kotów posiada dwie odmiany pysków. Można zobaczyć persy, które mają tzw. pake face, gdzie pysk jest spłaszczony i wygląda trochę jak u psów pekińczyków. Przez taki układ pyska zdarzają się u tej rasy problemy na tle oddechowym. Odmiana, w której również można zobaczyć przedstawicieli tej rasy to tzw. doll face, gdzie pyski ich nie są aż tak bardzo spłaszczone jak w pierwszej opcji. Występujący u tych kotów specyficzny pyszczek nadaję im niewątpliwie charakterystycznego wyglądu. Persy cechują nie niesamowitym zrównoważeniem. Stworzenia te napełnione są niewątpliwie spokojem. Bardzo lubią kontakt z ludźmi. Potrafią dać bardzo mocno do zrozumienia jak bardzo kochają swoich opiekunów. W stosunku do dzieci są również spokojne i cierpliwe, ale trzeba pamiętać, żeby zabawa odbywała się pod kontrolą. Dzieci czasem nie czują swojej siły i traktują zwierzęta jak pluszowe misie. Niech od początku mają wpajane, że kot jest członkiem rodziny. Persy nie są kotami, które w nadmiarze wydają z siebie dźwięki. Gdy sytuacja tego wymaga, faktycznie, zrobią to, ale w sposób na pewno nie głośny. Nie jest to kot, który narzuca się. Persy są zdania, że kolej w końcu na nich przyjdzie i czekają na czas przeznaczony dla nich, który jest zdecydowanie bardzo ważnym elementem w ich życiu. Człowiek musi być. Koty te posiadają w sobie bardzo duże pokłady cierpliwości i przez to są jeszcze bardziej niesamowite. Persy są idealne dla osób, które są spokojne, ale również nie oprze się jego urokowi osoba, aktywnie spędzająca życie.

Ciekawostki

– Tak naprawdę każdy hodowca próbuję stworzyć własny standard rasy, jeżeli chodzi o kwestię wielkości persów.

Przypadłości chorobowe

Persy potrafią borykać się z różnego rodzaju chorobami. Niektóre choroby, które je dotykają mają ścisły związek z budową czaszki, którą koty tej rasy posiadają. Schorzenia i problemy, które spotykają persy to są m.in.: choroby skóry, wywinięcie powieki, ale również inne dolegliwości oczne, wrodzona wielotorbielowatość nerek, problemy z oddychaniem, wzmożone łzawienie i inne. Konieczna jest co jakiś czas wizyta u specjalisty, żeby na bieżąco monitorować przebieg rozwoju kota.

Wskazówki pielęgnacyjne

Koty perskie są w posiadaniu futra, którego pielęgnacja powinna odbywać się codziennie. Pozwala to zapobiec tworzenia się kołtunów. Trzeba pamiętać, że czesanie musi być wykonywane w sposób delikatny, przy użyciu do tego specjalnej szczotki. W kwestii kąpieli persów, zaleca się, żeby też była przeprowadzana w sposób regularny, przynajmniej raz w miesiącu. Koty potrafią mieć problemy z powodu powstawania kamienia nazębnego, który może prowadzić do różnych nieprzyjemności w późniejszym czasie. Dlatego wskazane jest doglądanie zębów kota i systematyczne mycie ich. Trzeba, także obserwować, czy oczy kota nie łzawią w nadmierny sposób i codzienne pamiętać, żeby je odpowiednio przemywać. Podstawowe czynności takie jak podcinanie pazurków kotom, sprawdzanie uszu i dbanie o ich higienę. Bardzo istotną sprawą, która wiele ułatwia w zajmowaniu się kotem jest to, żeby od początku życia persa przyzwyczajać go do tego co się przy nim robi. Kot wtedy będzie czuł, że te wszystkie czynności to coś normalnego, codziennego i nie będzie reagował strachem, czy paniką. Nie są to koty, które są wszędobylskie, dlatego nie potrzebują wielkiego domu, z ogromnym ogrodem. Spokojnie się zadowolą małym mieszkaniem.