Maine Coon – rys historyczny rasy

Maine coony zaliczają się do jednej z najstarszych ras kotów. Do tego, jest to rasa kotów, która naturalnie się wykształciła. Koty pół-długowłose, które pochodzą z Ameryki Północnej. Największą ilość hodowli maine coonów można znaleźć na terenie Kanady, ponieważ tam ta rasa jest narodową rasą kotów.

Przyjmuje się parę wersji, które tłumaczą powstanie owej rasy. Niektóre są bardziej, inne mniej prawdopodobne. Jedna hipoteza mówi, że początek maine coonów, dały koty angorskie, które były własnością Marii Antoniny i, które były dostarczone do Wiscasset w stanie Maine w czasie trwania rewolucji, która miała miejsce pod koniec XVII wieku. Inna zakłada, że powstały na skutek krzyżowki dziko występujących kotów Maine z szopami praczami, po angielsku szop znaczy racoon. Podobno jest to rozwikłaniem zagadki występującego bardzo puszystego ogona kotów rasy maine coon. Wystawa, na której można było pierwszy raz ujrzeć kota typu maine coon odbyła się w Nowym Jorku w 1860 roku. Pierwszy klub mainkunów został utworzony w 1976 roku. Na terenach Polski zaś zaczęły być sprowadzane w połowie lat 90-tych.

Charakterystyka i właściwości rasy

Pochodzenie: Ameryka Północna

Długość życia: 10-12lat

Wysokość w kłębie: 25-41cm

Waga: Samiec 6-11kg, Samica 5-8kg

Wyróżniającą cechą mainkunów, która na pierwszy rzu oka jest widoczna, jest wielkość kota. Zarówno kocur, jak i kotka osiągają duże rozmiary. Maine coony są kotami należącymi do kotów pół-dogowłosych. U kotów tej rasy dozwolone są wszystkie typy umaszczenia z wyjątkiem barwy liliowej, czekoladowej oraz znaczenia typu kolor point. Ze względu na budowę futra kota, które składa się z podszerstka i włosów okrywowych, futro spełnia rolę wodoodporną. Dlatego jest on bardziej wytrzymały na różnego rodzaju zawirowania pogodowe. Latem futro mainkunów chroni je przed upałami, a zimą przed wychłodzeniem. Bardzo charakterystyczne dla tych kotów również są ich uszy, które przypominają wyglądem uszy rysiów. Uszy szpiczasto zakończone, u góry ozdobione pędzelkami. Dumne również są bardzo ze swojego puszystego ogona, który okryty jest dużą ilością futra. Chodzą przeważnie z wysoko uniesionym ogonem, obnosząc się z nim niczym paw. Maine coon jest kotem bardzo ciekawym świata, interesuję się wszystkim co się dookoła niego dzieje. Wiadomo, że zdarzyć się mogą również osobniki bardziej bierne, ale przeważnie jednak są to pojedyncze przypadki. Żywiołowe koty, które są niesamowicie towarzyskie, ale jednak niezależne, to mimo wszystko potrafią się bardzo przywiązać do swojego właściciela i rodziny z, którą mieszka.

Do spania maine coony wybierają raczej miejsca, które są umieszczone na pewnej wysokości z, której mogą mieć oko na wszystko co się dzieje i na to co robi jego opiekun. Są to koty, które lubią się bawić, ale nie potrzebują do tego tak naprawdę towarzyszy, świetnie potrafią zorganizować sobie zajęcie. Maine coony są dużych rozmiarów, ale tak jak wiele kotów są też łase na pieszczoty, lecz nie są w tym akcie narzucające się. Nie należą do agresywnych kotów i układy, które panują między nimi i innymi zwierzętami są dobre.

Ciekawostki

-Maine coony są uznawane za rasę największego co do wielkości kota domowego.

-Koty tej rasy są trzecią najpopularniejszą kocią rasą na świecie. Pierwsze miejsce zajmuje kot perski, na drugim miejscu jest zaś kot egzotyczny.

-Najczęściej spotykaną przyczyną śmierci są problemy dziedziczne z sercem, tzw. kardiomiopatia przerostowa, jest to schorzenie często dotykające rasowe koty.

-Polidaktylia – dolegliwość wrodzona, która polega na tym, że kot posiada więcej palców w łapach, niż jest naturalnie. Mówi się, że to jest schorzenie na, które cierpi 40% przedstawicieli rasy maine coona zamieszkujących Nową Angli.

-Kot, który okazał się najdłuższy, mierzący 123cm długości, był rasy maine coon. Rekord ten został zapisany w księdze rekordów guinessa, a należy on do 5 letniego kocura, pochodzącego z Nevady.

Przypadłości chorobowe

Koty rasy maine coon nie należą do kotów, które często chorują. Lecz, gdy już zdarzy, że zachorują, to na choroby, które mogą być naprawdę niebezpieczne w skutkach. Najczęstsze choroby, które dotykają koty rasy maine coon to: dysplazja stawu biodrowego, rdzeniowy zanik mięśni, kardiopiopatia przerostowa, policystowatość nerek, problemy z zębami – choroby przyzębia i dziąseł.

Wskazówki pielęgnacyjne

Maine coony nie mają wyjątkowych zaleceń, jeżeli chodzi o odpowiednią dietę. Jedzenie, które spożywają powinno być dobrze zbilansowane, jeżeli chodzi o witaminy w nich zawarte. Dlatego w zależności od momentu życia w jakim się maine coon znajduję, powinien dostawać karmę, która jest dobra właśnie na dany okres rozwoju. Z racji, że koty tej rasy posiadają bujne futro, zaleca się regularne wyczesywanie, żeby nie doszło do splątania, czy kołtunów. Maine coony są kotami, które jak się wystarczająco szybko oswoi z wodą, to potrafią dobrze znosić kąpiele. Szamponów dla kotów na rynku jest wiele, więc tylko trzeba wybrać ten, który będzie najodpowiedniejszy. Trzeba również regularnie dbać tak jak u wszystkich ras kotów, o obcinanie systematycznie pazurków, czyszczenie uszów i oczu. W kwestii samotności, bardzo jej nie lubią. Z racji, że koty rasy maine coon potrafią chorować na wrodzone choroby, które niewykryte odpowiednio szybko mogą prowadzić do komplikacji i również śmierci. Ważną rzeczą w wyborze maine coona jest sprawdzenie jego badań, oraz badań rodziców kota. W rezultacie pozwoli to wybrać dla nas najlepszego kota.